Another Self Potrait: Het nieuwe oude album van Bob Dylan

Bob Dylan heeft een nieuw album. Een níeuw album? Ik hoor je denken. Bob Dylan is inderdaad al wat op leeftijd: hij is dit jaar 73 geworden! Maar ondanks dat het album net is uitgebracht, is het niet heel erg nieuw. Er staan namelijk nummers op die Dylan schreef in de periode 1969-1971, maar die hij nooit uit heeft bracht zoals ze op de tape stonden. Voor Another self portrait worden deze originele nummers, soms zelfs nog demo’s, na dertig jaar uit het stof gehaald.

En dat hoor je ervan af. Het geluid is een typisch Bob Dylan-geluid en het lijkt niet geraakt te zijn door de razendsnelle ontwikkelingen in de muziek. Het is simpel en puur, gemaakt door een toen 29-jarige Dylan. In die typische country-stijl, die we allemaal wel van hem kennen in bijvoorbeeld ‘Hey, mr. Tambourine man’.  Zijn rauwe stem in combinatie met zijn gitaar en zijn jankende mondharmonica herken je van mijlen ver. Hier en daar een keer een piano en een viool, maar meer dan dat is het niet: zoals we van hem gewend zijn. Less is more, zegt men weleens en Bob Dylan is daar een heel mooi voorbeeld van.

Het album komt in twee CD’s, waarop samen 35 liedjes staan. De meesten zijn eerder uitgebracht op  albums Self Portrait en New Morning, beiden uit 1970. Het verschil met dit nieuwe 2013-album is dat de liedjes die op het album verschenen in 1970 een paar keer door de make-up en door de effecten zijn geweest. De nummers op het album van nu komen daarentegen rechtstreeks uit het kastje waarin alle originele bandjes worden bewaard. Laatst werden deze bandjes weer gevonden.

‘Alberta’ is zo’n nummer waaraan je kan horen dat ‘ie een aantal keer door de effecten is geweest. Het originele nummer is op dit nieuwe album goed vlot en er zit een leuke afwisseling van instrumenten in. De albumversie van 1970 is daarentegen langzaam, maar qua geluid beter. Toch is het ‘echte’ er wel een beetje vanaf, zodra je het origineel hebt gehoord, waar duidelijk veel meer pit in zit.

Bijgevoegd zit een boekje met allerlei leuke anekdotes, originele notities, originele cassettes(!) en portretten van Bob Dylan.

Het is ’t zeker waard om te lezen, al is het maar om je even te wanen in het Amerikaanse country-leven van de jaren ’70. Gezien door de ogen van de jonge Bob Dylan, terwijl hij je rechtstreeks toezingt alsof hij in de kamer zit met z’n gitaar.

Tekst: Niki Nijboer

Lees ook:Ontdek de Ierse folkmuziek van Clementine
Lees ook:Shoppenblog beluistert Long Way Down
Lees ook:100x zomer 2013 neemt je mee naar de zomer
Lees ook:Typisch Jimmy Eat World geluid met nieuwe album Damage
Lees ook:Recensie album Robin Thicke: Blurred Lines